Netball, stappen en stage
Door: Ilse
Blijf op de hoogte en volg Ilse
23 September 2016 | Australië, Townsville
Lieve allemaal,
Zaterdag ben ik de dag begonnen met een wandeling naar de berg, Mount Louisa, achter mijn huis. Het was een beste klim, maar ik heb bijna de top bereikt. Er stond groot hek waarachter het leger gebruik maakt van de berg dus ik kon helaas niet verder. Vanaf de berg had ik prachtig uitzicht over mijn buurt, het centrum van Townsville met Castle Hill en Magnetic Island.
’s Middags had Eden, de jongste dochter van Joe, haar kampioenswedstrijd netball, waar ik ben wezen kijken. Netball is een heel populaire sport hier in Australië en vooral onder de meiden. Het lijkt op het Nederlandse korfbal, alleen schieten ze niet door een korf, maar door een basketbalnet dus vandaar de naam. Aangezien het de laatste wedstrijden waren van het seizoen, werden deze buiten gespeeld. Het was op een groot sportterrein en het was super druk. Er werden de hele middag namelijk zo’n 10 wedstrijden naast elkaar gespeeld met aan het eind de prijsuitreiking met alle kampioensteams. Op de terugweg zijn we even langs het shoppingcentre gegaan en ’s avonds heb ik met Joe en zijn dochters meegegeten.
Caleb, mijn huisgenootje, had mij eerder al gewaarschuwd dat het nachtleven in Townsville niet je van het was, maar hij wel met mij mee ging als ik op stap wilde. En dus gingen we op stap! Er is één straat met een aantal barretjes en clubs, maar overal moet entree voor worden betaald en het is een duur avondje als je een echte kroegentocht wilt doen. Wij zijn eerst naar Flinders Social gegaan, dit is een bar en club in één, waar Caleb had afgesproken met een vriendin. Met haar hebben we een drankje gedaan en vervolgens zijn we met haar meegelopen naar het casino waar haar zus werkt. Daarna zijn Caleb en ik terug gegaan naar Flinders Social waar andere vrienden van hem waren en hebben we met hun een drankje gedaan. Later zijn we met weer andere vrienden nog naar Flinders HQ geweest, wat een gezellige en nieuwe club is.
Zondag heb ik lekker uitgeslapen en heb ik mijn onderzoeksvoorstel afgeschreven. Daarnaast heb ik een relaxdagje gehad en lekker gezwommen en gelezen.
In de nacht van zondag op maandag en maandag overdag heeft het enorm veel geregend. Dit had Townsville ook echt nodig, want het had al een tijd niet geregend en hierdoor was het erg droog. Er waren dan ook water restricties opgelegd aan de bewoners. Zo was het bijvoorbeeld verboden om afgelopen week de tuin te sproeien met een tuinslang of sproeiers. Maximaal twee keer per week mocht met een gieter de tuin worden bewaterd. Wanneer toch de regels worden overtreden en ze hier achter komen, worden er erg hoge boetes gegeven.
Maandagochtend had ik een rijles om mijn rijvaardigheid te beoordelen. Het regende onderweg soms flink hard, maar voor de rest was het prima te doen. Ik heb met de mevrouw van de rijschool een uurtje door Townsville gereden dus ik geloof dat ik nu de hele stad heb gehad. Ik had echt geen idee waar ik was, maar dat was juist een pluspunt zei de mevrouw, want dan weet je niet wat je kan verwachten en kon ze echt zien hoe ik reed. Onderweg legde ze uit hoe het zat met de stop-borden en dat je daar een ‘full stop’ moet maken, helemaal tot stilstand komen ook al zie je van verre dat er geen verkeer aankomt. Doe je dat niet, dan kun je een hoge boete verwachten. Ook legde ze wat regels uit over welke banen je wanneer het beste kunt nemen en de bijbehorende regels over de lijnen op de weg. Aan het eind van de rijles zei ze dat ze alles goed vond gaan en was ze heel tevreden over mij. Dit betekent dat ik de auto-introductie kan doen en de papieren op AIMS kan tekenen zodat ik zelf in de AIMS auto’s mag rijden!
Onderweg viel mij op dat de drainage hier in Townsville niet echt werkt. Hele stoepen stonden blank en soms lagen in bochten enorme plassen. Ik vraag me af hoe zo’n waterballet het is als het echt regenseizoen is.
’s Middags ben ik lopend naar de supermarkt gegaan. Ik was bang dat daar de stoep en het gras ook helemaal onder water zouden staan, maar gelukkig was het goed begaanbaar.
Dinsdagochtend heb ik mijn derde medepassagier, Darren, ontmoet. Hij werkt op de ICT afdeling op AIMS. Wel leuk dat wij allemaal op een andere afdeling op AIMS actief zijn, want op deze manier hoor je wat er op andere vlakken op het instituut speelt. Onderweg naar AIMS kwamen we weer kangoeroes tegen en reden we door een fikse regenbui. Het was zo slecht weer dat we de oceaan helemaal niet konden zien toen we bij AIMS aankwamen. Eenmaal op AIMS gaan de auto’s niet op slot en moet de sleutel worden achter gelaten in de auto. Dit wordt gedaan aangezien sommige mensen ergens naar toe moeten die dag of dat de auto een beurt krijgt. Het voelt wel een beetje gek om de auto zo achter te laten en het is soms ook even zoeken aan het eind van de dag, want de auto staat niet altijd geparkeerd daar waar wij hem ’s ochtends hebben achtergelaten. Met Lesa heb ik even bij onze koraalbaby’s gekeken die we voor het weekend hadden ontdaan van alle algen. Tot onze verbazing, en gelukkig maar, zag het er super goed uit en was het niet meer begroeid met algen. Daarna ben ik het lab ingegaan en zijn we begonnen aan de koraalmonsters voor de DNA extracties. Lesa deed het meeste en gaf mij tips zodat ik het de volgende dag zelf kon doen. ’s Middags heb ik de auto-introductie gedaan en vanaf nu mag ik officieel in de AIMS auto’s rijden. Lesa vond het dan ook een goed idee dat ik meteen terug kon rijden vanaf de AIMS haven naar het instituut om de auto’s te leren kennen. De auto’s zijn net een half jaar oud en hebben allemaal moderne snufjes zoals dat ze gaan piepen als je op of buiten de lijn rijdt, cruise control rijden maar wel op dezelfde afstand blijven als de auto voor je en ga zo maar door. Ik zal het allemaal leren komende tijd. Op de terugweg heb ik gereden en vertelden Darren en Michael hoe ik moest rijden.
Woensdagochtend heb ik Darren en Michael opgehaald en als uitdaging moest ik zelf naar AIMS rijden zonder aanwijzingen van hun. Als ik de weg echt niet wist, kon ik hun vragen. Gelukkig ben ik in één keer goed gereden en ik kreeg complimenten daarvoor. Lesa en ik moesten onze methode van DNA extracties optimaliseren en ik werd in het diepe gegooid. Ik mocht alles doen en Lesa zou helpen wanneer dat nodig was. Hier en daar gaf ze wat tips, maar voor het overgrote deel heb ik zelf alles gedaan. Op de terugweg zagen we weer een heel weiland vol wallabies en kangoeroes, dat blijft toch bijzonder!
Donderdag hebben Lesa en ik de babykoralen verzorgd en mocht ik in mijn eentje de methode voor DNA extractie uitvoeren op het lab. Vooraf hadden we het doorgesproken en als ik er niet uitkwam kon ik of haar bellen of even langs haar office. Gelukkig kwam ik er helemaal uit. Ik heb dit op de Hanze ook vaak DNA extracties gedaan en dit op gel gebracht, maar in een nieuw lab is dat toch altijd even anders.
Vrijdag heb ik de resultaten uitgewerkt en we hebben nu een geoptimaliseerde methode voor de vele koraalmonsters! Iedereen praatte de hele dag over ‘The Game’ die die avond zou plaatsvinden. De Townsville Cowboys, de rugbyclub hier, had zich vorig jaar succesvol opgewerkt in de Australische top nadat ze een flink aantal jaren niet succesvol waren geweest. Nu kunnen ze landskampioen worden via een knock-out systeem. Vrijdag was de kwart finale tegen de grote rivaal The Brisbane Broncos (de andere grote club uit dezelfde staat). Dit zijn altijd spannende wedstrijden die vaak op het nippertje worden gewonnen door de thuisspelende ploeg werd mij verteld. Aangezien de Cowboys afgelopen keer uit tegen de Broncos hadden verloren, moesten ze dit keer winnen om door te kunnen naar de halve finale. Naast dat iedereen erover praatten, was in de stad op meerder plaatsen te zien dat de Cowboys zouden spelen die avond. Ik was na stage nog even naar de supermarkt gelopen en onderweg waren bij veel huizen de televisies aan, de BBQ aan en waren er families en vriendengroepen. Bij de supermarkt en drankwinkel was het relatief rustig, maar een aantal mensen hadden hun Cowboys tenue aan. Ook had de supermarkt een speciale Cowboys aanbieding op flinke hoeveelheden vlees.
Ik heb de wedstrijd op tv gezien het was inderdaad een spannende wedstrijd. Net voor tijd maakten de Broncos er een gelijkspel van, maar tijdens de verlenging lukte het de Cowboys om te winnen dus zijn ze door naar de halve finale! Hoera, heel Townsville blij!
Heel veel liefs,
Ilse
Zaterdag ben ik de dag begonnen met een wandeling naar de berg, Mount Louisa, achter mijn huis. Het was een beste klim, maar ik heb bijna de top bereikt. Er stond groot hek waarachter het leger gebruik maakt van de berg dus ik kon helaas niet verder. Vanaf de berg had ik prachtig uitzicht over mijn buurt, het centrum van Townsville met Castle Hill en Magnetic Island.
’s Middags had Eden, de jongste dochter van Joe, haar kampioenswedstrijd netball, waar ik ben wezen kijken. Netball is een heel populaire sport hier in Australië en vooral onder de meiden. Het lijkt op het Nederlandse korfbal, alleen schieten ze niet door een korf, maar door een basketbalnet dus vandaar de naam. Aangezien het de laatste wedstrijden waren van het seizoen, werden deze buiten gespeeld. Het was op een groot sportterrein en het was super druk. Er werden de hele middag namelijk zo’n 10 wedstrijden naast elkaar gespeeld met aan het eind de prijsuitreiking met alle kampioensteams. Op de terugweg zijn we even langs het shoppingcentre gegaan en ’s avonds heb ik met Joe en zijn dochters meegegeten.
Caleb, mijn huisgenootje, had mij eerder al gewaarschuwd dat het nachtleven in Townsville niet je van het was, maar hij wel met mij mee ging als ik op stap wilde. En dus gingen we op stap! Er is één straat met een aantal barretjes en clubs, maar overal moet entree voor worden betaald en het is een duur avondje als je een echte kroegentocht wilt doen. Wij zijn eerst naar Flinders Social gegaan, dit is een bar en club in één, waar Caleb had afgesproken met een vriendin. Met haar hebben we een drankje gedaan en vervolgens zijn we met haar meegelopen naar het casino waar haar zus werkt. Daarna zijn Caleb en ik terug gegaan naar Flinders Social waar andere vrienden van hem waren en hebben we met hun een drankje gedaan. Later zijn we met weer andere vrienden nog naar Flinders HQ geweest, wat een gezellige en nieuwe club is.
Zondag heb ik lekker uitgeslapen en heb ik mijn onderzoeksvoorstel afgeschreven. Daarnaast heb ik een relaxdagje gehad en lekker gezwommen en gelezen.
In de nacht van zondag op maandag en maandag overdag heeft het enorm veel geregend. Dit had Townsville ook echt nodig, want het had al een tijd niet geregend en hierdoor was het erg droog. Er waren dan ook water restricties opgelegd aan de bewoners. Zo was het bijvoorbeeld verboden om afgelopen week de tuin te sproeien met een tuinslang of sproeiers. Maximaal twee keer per week mocht met een gieter de tuin worden bewaterd. Wanneer toch de regels worden overtreden en ze hier achter komen, worden er erg hoge boetes gegeven.
Maandagochtend had ik een rijles om mijn rijvaardigheid te beoordelen. Het regende onderweg soms flink hard, maar voor de rest was het prima te doen. Ik heb met de mevrouw van de rijschool een uurtje door Townsville gereden dus ik geloof dat ik nu de hele stad heb gehad. Ik had echt geen idee waar ik was, maar dat was juist een pluspunt zei de mevrouw, want dan weet je niet wat je kan verwachten en kon ze echt zien hoe ik reed. Onderweg legde ze uit hoe het zat met de stop-borden en dat je daar een ‘full stop’ moet maken, helemaal tot stilstand komen ook al zie je van verre dat er geen verkeer aankomt. Doe je dat niet, dan kun je een hoge boete verwachten. Ook legde ze wat regels uit over welke banen je wanneer het beste kunt nemen en de bijbehorende regels over de lijnen op de weg. Aan het eind van de rijles zei ze dat ze alles goed vond gaan en was ze heel tevreden over mij. Dit betekent dat ik de auto-introductie kan doen en de papieren op AIMS kan tekenen zodat ik zelf in de AIMS auto’s mag rijden!
Onderweg viel mij op dat de drainage hier in Townsville niet echt werkt. Hele stoepen stonden blank en soms lagen in bochten enorme plassen. Ik vraag me af hoe zo’n waterballet het is als het echt regenseizoen is.
’s Middags ben ik lopend naar de supermarkt gegaan. Ik was bang dat daar de stoep en het gras ook helemaal onder water zouden staan, maar gelukkig was het goed begaanbaar.
Dinsdagochtend heb ik mijn derde medepassagier, Darren, ontmoet. Hij werkt op de ICT afdeling op AIMS. Wel leuk dat wij allemaal op een andere afdeling op AIMS actief zijn, want op deze manier hoor je wat er op andere vlakken op het instituut speelt. Onderweg naar AIMS kwamen we weer kangoeroes tegen en reden we door een fikse regenbui. Het was zo slecht weer dat we de oceaan helemaal niet konden zien toen we bij AIMS aankwamen. Eenmaal op AIMS gaan de auto’s niet op slot en moet de sleutel worden achter gelaten in de auto. Dit wordt gedaan aangezien sommige mensen ergens naar toe moeten die dag of dat de auto een beurt krijgt. Het voelt wel een beetje gek om de auto zo achter te laten en het is soms ook even zoeken aan het eind van de dag, want de auto staat niet altijd geparkeerd daar waar wij hem ’s ochtends hebben achtergelaten. Met Lesa heb ik even bij onze koraalbaby’s gekeken die we voor het weekend hadden ontdaan van alle algen. Tot onze verbazing, en gelukkig maar, zag het er super goed uit en was het niet meer begroeid met algen. Daarna ben ik het lab ingegaan en zijn we begonnen aan de koraalmonsters voor de DNA extracties. Lesa deed het meeste en gaf mij tips zodat ik het de volgende dag zelf kon doen. ’s Middags heb ik de auto-introductie gedaan en vanaf nu mag ik officieel in de AIMS auto’s rijden. Lesa vond het dan ook een goed idee dat ik meteen terug kon rijden vanaf de AIMS haven naar het instituut om de auto’s te leren kennen. De auto’s zijn net een half jaar oud en hebben allemaal moderne snufjes zoals dat ze gaan piepen als je op of buiten de lijn rijdt, cruise control rijden maar wel op dezelfde afstand blijven als de auto voor je en ga zo maar door. Ik zal het allemaal leren komende tijd. Op de terugweg heb ik gereden en vertelden Darren en Michael hoe ik moest rijden.
Woensdagochtend heb ik Darren en Michael opgehaald en als uitdaging moest ik zelf naar AIMS rijden zonder aanwijzingen van hun. Als ik de weg echt niet wist, kon ik hun vragen. Gelukkig ben ik in één keer goed gereden en ik kreeg complimenten daarvoor. Lesa en ik moesten onze methode van DNA extracties optimaliseren en ik werd in het diepe gegooid. Ik mocht alles doen en Lesa zou helpen wanneer dat nodig was. Hier en daar gaf ze wat tips, maar voor het overgrote deel heb ik zelf alles gedaan. Op de terugweg zagen we weer een heel weiland vol wallabies en kangoeroes, dat blijft toch bijzonder!
Donderdag hebben Lesa en ik de babykoralen verzorgd en mocht ik in mijn eentje de methode voor DNA extractie uitvoeren op het lab. Vooraf hadden we het doorgesproken en als ik er niet uitkwam kon ik of haar bellen of even langs haar office. Gelukkig kwam ik er helemaal uit. Ik heb dit op de Hanze ook vaak DNA extracties gedaan en dit op gel gebracht, maar in een nieuw lab is dat toch altijd even anders.
Vrijdag heb ik de resultaten uitgewerkt en we hebben nu een geoptimaliseerde methode voor de vele koraalmonsters! Iedereen praatte de hele dag over ‘The Game’ die die avond zou plaatsvinden. De Townsville Cowboys, de rugbyclub hier, had zich vorig jaar succesvol opgewerkt in de Australische top nadat ze een flink aantal jaren niet succesvol waren geweest. Nu kunnen ze landskampioen worden via een knock-out systeem. Vrijdag was de kwart finale tegen de grote rivaal The Brisbane Broncos (de andere grote club uit dezelfde staat). Dit zijn altijd spannende wedstrijden die vaak op het nippertje worden gewonnen door de thuisspelende ploeg werd mij verteld. Aangezien de Cowboys afgelopen keer uit tegen de Broncos hadden verloren, moesten ze dit keer winnen om door te kunnen naar de halve finale. Naast dat iedereen erover praatten, was in de stad op meerder plaatsen te zien dat de Cowboys zouden spelen die avond. Ik was na stage nog even naar de supermarkt gelopen en onderweg waren bij veel huizen de televisies aan, de BBQ aan en waren er families en vriendengroepen. Bij de supermarkt en drankwinkel was het relatief rustig, maar een aantal mensen hadden hun Cowboys tenue aan. Ook had de supermarkt een speciale Cowboys aanbieding op flinke hoeveelheden vlees.
Ik heb de wedstrijd op tv gezien het was inderdaad een spannende wedstrijd. Net voor tijd maakten de Broncos er een gelijkspel van, maar tijdens de verlenging lukte het de Cowboys om te winnen dus zijn ze door naar de halve finale! Hoera, heel Townsville blij!
Heel veel liefs,
Ilse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
