Townsville en Magnetic Island

Lieve allemaal,

Afgelopen dagen zaten we op een afgelegen plek waar ik jullie nog alles over zal vertellen. Daar hadden we geen bereik en konden via de hotspot geen blogs plaatsen terwijl ik ze al wel klaar had. Veel leesplezier!

Evelien en ik zijn een aantal dagen in Townsville geweest in het huis waar ik komende maanden tijdens mijn stagelopen zal verblijven! Het weer was niet zo super de afgelopen dagen en daarom hebben we lekker rustig aan gedaan en was het heerlijk om in een huis te zitten in plaats van in ons kleine campertje.

Zondagochtend zijn we weer vroeg de weg op gegaan vanaf Airlie Beach richting Townsville. Joe en Kathy, waarbij ik in huis ga wonen, zouden al voor tienen vertrekken vanuit Townsville en we zouden het nooit redden om voor tien uur al in Townsville te zijn. Daarom hebben we onderweg ergens afgesproken om hen te ontmoeten, de sleutels te krijgen en wat meer over het huis en de honden te horen. Hierna zijn we onze weg vervolgd naar Townsville en sloegen we de straat in waar ik kom te wonen. Dit was wel even spannend, want ik had geen idee in wat voor huis ik terecht zou komen.

Het huis waarin ik kom te wonen, is een redelijk groot vrijstaand huis van twee verdiepingen. Het ligt tegen een berg aan en hierdoor zie je vanaf de voorkant de benedenverdieping maar half, maar vanaf de achterkant wel het gehele huis. Het huis heeft een lang balkon aan de voorkant en een grote veranda aan de achterkant. Ook is er een zwembad die hoger en tegen de berg aan is gelegen. De oprit van het huis is echt mega steil dus besloten we de auto maar in het gras aan de voorkant te parkeren.
We werden al meteen begroet door de twee aanwezige bewoonsters, namelijk de honden Lexie en Abby. Lexie is een klein en super druk hondje die altijd maar al te graag aandacht wil. Abby is een ouwe lobbes en super rustig. Aangezien niemand thuis was, konden we in alle rust even een rondje door het huis maken en mijn kamer bekijken. Het is een kamer van 4 x 4 meter met 2 kasten en een bed. Verder staat er in mijn leefgedeelte een wasbak, een wasmachine, keukengedeelte en een zithoekje met een tv. Ik deel het leefgedeelte en de badkamer met Kathy haar zoon. Via een schuifdeur kan ik het huis in en het is wel fijn om mijn eigen uitgang te hebben. We hebben al onze spullen uit de camper gehaald zodat we die van binnen schoon konden maken en straks alles opnieuw konden inpakken. Ook hadden we de mogelijkheid om in Townsville alles te wassen dus alle kleding ging weer schoon mee, heerlijk!

Zondagmiddag hebben we door de buurt en de stad getoerd en hebben we boodschappen gedaan in een shoppingmall. Die avond konden we sinds tijden in een grote en fatsoenlijke keuken koken en daarna hebben we series gekeken.

Maandagochtend zijn we vroeg opgestaan om de boot van kwart voor 9 naar het nabijgelegen eiland Magnetic Island te halen. Dit eiland wordt in de volksmond ook wel ‘Maggie Island’ genoemd. James Cook zeilde rond 1770 langs de oostkust om deze in kaart te brengen en toen hij vanaf de Whitsundays bij Magnetic Island in de buurt kwam, was de ‘magnetische’ invloed te zien op zijn kompas, vandaar de naam van het eiland. Met verschillende instrumenten is later geprobeerd vast te stellen hoe het kwam dat James Cook zijn kompas zo reageerde, maar er is nooit een antwoord hierop gevonden.

Het eiland bestaat voor 54% uit National Park en er loopt één grote weg van het noorden naar het zuiden met een paar zijweggetjes naar dorpjes en baaien. We hadden een bus- en bootticket ineen gekocht en hiermee konden de hele dag onbeperkt reizen op het eiland. Eenmaal op het eiland aangekomen, hebben we een bus genomen die ons bracht naar het beginpunt van de Forts Walk. Dit is een wandeltocht langs verschillende overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog. Een leuke wandeling, maar voor ons had het een ander doel. Bij deze wandeling worden namelijk vaak koala’s gezien vanaf het wandelpad. Vol goede moed begonnen we aan onze wandeling en keken elke boom van beneden naar boven af om een koala te spotten. Vrij lastig als je elke boom nauwkeurig wilt bekijken, maar de weg verre van egaal is. Al snel zagen we wat mensen omhoog turen en jawel: er zat een prachtige lichtgrijze koala rustig om zich heen te kijken hoog boven in een boom. Nu we deze koala hadden gezien, wisten we ook beter waar we op moesten letten.

Een eindje verder zat er een donkergrijze koala ineen gedoken te slapen op een redelijk lage tak waardoor we heel dichtbij konden komen. Later zagen we nog een derde koala die ver weg hoog in een boom zat en op de terugweg hebben we nog een vierde koala gezien!

Tijdens de Forts walk kwamen een meisje tegen die ook in onze Whitsundays groep zat en zij was met een vriendinnetje in een witte Barbie auto aan het rondtoeren op het eiland. Er rijden veel Barbie auto’s rond op het eiland in allerlei verschillende kleuren. Deze auto’s zijn gemaakt voor 4 personen en er zitten geen deuren, ramen en een dak op. Er zit alleen een voorruit in en het is een cabrio-achtige auto. Het grote verschil is alleen dat de Barbie auto eruit ziet als een speelgoedauto. Met z’n vieren zijn we naar de supermarkt gereden om een zak wortels te halen. We hadden namelijk gehoord dat je de op het eiland levende rockwallaby’s hiermee kunt voeren. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar de wallaby’s. Deze leven in een rotspartij aan de baai en mogen worden gevoerd door toeristen met een aantal groenten die vermeld staan op een bord. Ze zijn best brutaal en eten gewoon uit je hand, zo ook onze wortels. Ze hebben niet zo’n lieve kop als de gewone wallaby’s en kangoeroes en doen wat ratachtig aan.

Daarna zijn we in de auto gestapt en zijn we een aantal baaien en stranden bij langs geweest. Eind van de middag zijn we weer afgezet bij de boot en gingen we terug naar Townsville. In Townsville zijn we nog langs een shoppingmall geweest en ’s avonds hebben we weer series gekeken.

Dinsdagochtend was het regenachtig weer en hebben we wasjes gedraaid. ’s Middags zijn we naar een shoppingmall geweest waar we bijna in alle winkels zijn geweest. ’s Avonds hebben we ons weer vermaakt met series kijken. Ook moest het Nederlands Dames volleybalteam de kwart finale spelen laat in de avond. Gelukkig had ik in mijn huis goed internet waardoor ik deze wedstrijd heb kunnen zien! Het was het opblijven waard, want ze hadden gewonnen en waren door naar de halve finale.

Woensdagochtend stonden we vroeg op om de berg Castle Hill te beklimmen die middenin Townsville ligt. Er staat overigens helemaal geen kasteel of iets dergelijk op de top wat de naam wel doet suggereren. Het was een pittige wandeling en klim aangezien het een heel steile berg is. Het waren voornamelijk trappen en vooraf hadden we gezien dat het 1460 stappen en ongeveer 1,3 km. Het weer was beter dan de dag ervoor waardoor we van boven heel mooi uitzicht hadden over de eilanden voor de kust en de stad zelf. Veel locals beklimmen deze berg als workout, een goed voorbeeld voor mij.

’s Middags besloten we naar mijn instituut te rijden. Het Australian Institute of Marine Science is gelegen op het schiereiland op een dik half uur rijden van Townsville. De meisjes waarmee ik ga samenwerken, een PhD’er en een analiste, hadden mij al laten weten dat ze een super drukke week voor de boeg hadden in de week dat ik in Townsville was. Hierdoor kon ik ze niet ontmoeten, maar Evelien en ik waren wel nieuwsgierig hoe mijn instituut eruit zag. Vanaf Townsville namen we de snelweg en opgegeven moment is er één weg vanaf de snelweg naar een dorpje en het instituut. Aan weerskanten van deze weg lijkt het alsof je over het wad rijdt en dit is ook niet zo verwonderlijk aangezien aan het begin van de weg een ‘meter’ staat. Deze zijn we veel tegengekomen onderweg. Het is een meetlat van één of twee meter die naast de weg staat zodat je kunt zien in het regenseizoen hoe hoog het water staat. Zoals het leek, zal de weg naar het instituut ook geregeld onder water staan in het regenseizoen. Eenmaal vlakbij het instituut aangekomen, bleek dat je niet zomaar het instituut kan bereiken. Er staat een groot hek waarvoor een toegangscode nodig is. Alhoewel het hek openstond met een steen er tegenaan, durfden we het niet aan. Zeker ook omdat er een beveiligingscamera hing. Hoe het er dus allemaal uitziet, blijft nog even een verrassing.

’s Avonds hebben we de was en alle andere spullen weer ingepakt zodat we donderdagochtend snel konden vertrekken. Aangezien we een leuke, maar ook spannende serie aan het kijken zijn, hebben we hier nog een paar afleveringen van gekeken voor we ons bed indoken.

Donderdagochtend hebben we al onze spullen weer in de camper geladen. Vervolgens zijn we naar de shoppingmall gereden waar we eten en drinken voor de komende dagen hebben ingeslagen en hebben getankt. Daarna zijn we weer de weg op gegaan naar Millaa Millaa. Dit is een klein dorpje gelegen op de Atherton Tablelands.

Liefs, Ilse