Cairns

Lieve allemaal,

Donderdagochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we alle tassen en koffers ingepakt en de camper van binnen en van buiten schoongemaakt. Na het laatste ontbijtje in de camper zijn we teruggereden naar de Daintree River en hebben we de veerboot over de rivier genomen. Vervolgens zijn we doorgereden naar het dorpje Port Douglas om nog twee glazen te kopen die onderweg waren gesneuveld.

Via vele keren stoppen bij strandjes en uitkijkpunten over de oceaan zijn we naar Ellis Beach gereden. Hier hebben we idyllisch onder een palmboom aan het strand geluncht met het zicht op het mooie helderblauwe water van de oceaan. Helaas was dit nog steeds een stuk waar krokodillen leven en dus zat door de branding lopen er niet in.

Daarna zijn we doorgereden naar Palm Cove en hebben we een rondje gereden door dit dorpje. Het is een echt badplaatsje met een grote boulevard met veel restaurantjes en heel veel vakantiegangers. Vlakbij lag Kewara Beach waar we nog even hebben gezeten en gelezen aan het strand.

Onderweg naar Cairns hebben we de tank nog even volgegooid, de ramen en rest van de auto schoongemaakt en gingen de laatste kilometers alweer in. Aangezien we niet met alle bagage in Cairns wilde slepen van de plek waar we de camper zouden inleveren naar het hostel, hebben we eerst ingecheckt in het hostel en konden we onze bagage naar onze kamer brengen.

Met een lege en schone camper zijn we naar de office gereden en na een controle bleek dat alles in orde was. Dat was fijn om te horen! Vanaf de office zijn we naar het centrum van Cairns gelopen, hebben we boodschappen ingeslagen en zijn we teruggelopen naar het hostel. Hier hebben we snel gegeten en daarna hebben we het shuttle busje weer naar het centrum genomen. ’s Middags werden we aangesproken door mensen van Happy Travels en zij raadden hun gratis presentatie aan met als onderwerp het Great Barrier Reef en het snorkelen en duiken in het GBR. Aangezien dat ons interessant leek, zijn we daar heen gegaan waar we samen met één andere jongen het enige publiek waren. Daarna zijn we teruggelopen naar het hostel waar we heerlijk series hebben gekeken onder het genot van een klein taartje. Met dit taartje hebben we een pre-verjaardagsfeestje gehouden, omdat we voor het eerst niet samen onze verjaardag kunnen vieren!

Vrijdagochtend konden we heerlijk uitslapen! Daarna hebben we het busje naar het centrum genomen waar we bij het duikcentrum, wat bij de presentatie van de avond ervoor werd gepromoot, ons wilden aanmelden voor een gratis introduik in het zwembad. De dames achter de balie keken eerst verbaasd op aangezien een gratis introduik nieuw is bij hun. Ze hadden snel iemand gebeld die ons naar hun zwembad kon brengen en iemand geregeld met wie we de duik konden doen. Evelien heeft in Aruba al een keer gedoken, maar ik nog nooit. En aangezien we de volgende dag beide een introduik zouden doen in de oceaan bij het Great Barrier Reef leek ons het een leuk en verstandig idee om deze gratis introduik te proberen. Aan de rand van het zwembad kregen we onze duikuitrusting aan en mochten we het water in. Hier moesten we eerst drie testjes doen onder water, omdat je tijdens de duik niet even snel naar de oppervlakte kan. Allereerst moesten we onze duikbril vol laten lopen met water en daarna weer leeg laten lopen. Daarna moesten we ons mondstuk uitdoen, een beetje uitblazen en daarna het mondstuk weer in je mond doen en het water uit het mondstuk blazen. Als derde test moesten we ons mondstuk uitdoen, in het water laten hangen en dan met gestrekte arm langs de slang het mondstuk pakken en weer in je mond doen. Nadat we voor deze drie testjes waren geslaagd, gingen we naar het midden van het zwembad wat ongeveer een keer zo diep was. Hier mochten we even rondzwemmen waarna we naar de overkant zwommen en vervolgens terug naar het trappetje. Na de duik hebben we gedoucht en zijn we met het busje naar het centrum gebracht. We hebben rondgelopen in het centrum en winkeltjes bekeken. Daarna zijn we naar The Lagoon gegaan die in het centrum van Cairns vlak aan zee ligt. Dit is een heel groot aangelegd zwembad met houten steigers en een stuk strand waar iedereen veilig kan zwemmen. Er omheen is een groot grasveld.
Daarna hebben we boodschappen gedaan, een paar souvenirtjes ingeslagen en hebben we het busje naar het hostel genomen. We kwamen aan de praat met een Brits meisje uit ons hostel die al een tijd aan het reizen was door verschillende landen en nu ook al een tijdje in Australië is. Na deze gezellige avond zijn we vroeg ons bed ingedoken aangezien we de volgende dag vroeg werden opgehaald om naar Port Douglas te gaan voor onze boottocht naar het Great Barrier Reef.

Zaterdagochtend moesten we vroeg op en werden we voor 7 uur opgehaald met de bus om naar Port Douglas te gaan. In de haven van Port Douglas konden we onze kaartjes afhalen en konden we aan boord van Poseidon, onze boot voor die dag. Het viel ons op dat er heel veel personeel rondliep. Dit waren bemanningsleden, maar ook marine biologen, snorkel- en duikinstructeurs en een lifeguard. Bij binnenkomst werden we gevraagd of we pilletjes wilden tegen zeeziek of gember tabletjes. We hebben dit vriendelijk afgewezen aangezien we nooit wagen- of zeeziek worden. Nadat we de haven uit waren, gingen we op volle snelheid richting het Great Barrier Reef wat een tocht van zo’n anderhalf uur was. Het was die dag niet zo goed weer en dus was het een ruwe zee met hoge golven. Al snel werden wat mensen onwel en gingen naar buiten op het achterdek, de beste plek als je zeeziek bent. We zouden op drie plekken stoppen bij het GBR waarbij Evelien en ik op de eerste plek onze introduik zouden doen en op de andere twee plekken snorkelen. Op de heenweg naar het GBR kregen we een briefing over het duiken op het achterdek van het schip. Dit was helemaal niet gek, want voor in de boot zitten was echt geen pretje. Tijdens de briefing werden om ons heen een aantal mensen zeeziek waardoor we begrepen waarom er zoveel personeel was op de boot; ze zijn ook half verplegers en namen de volle zakjes aan van zieke passagiers en reikten daarna weer lege zakjes aan. Aan hun te zien, was dit niets nieuws en we kregen veel respect voor ze!

Bij onze eerste stopplek gingen we een introduik maken. We moesten onze stingersuit en wetsuit aan en we kregen onze duikuitrusting om. Daarna ging de duikbril op en werden we geholpen om van het trappetje te gaan waardoor we op een laag plateau achter de boot vlak boven het water terechtkwamen. Hier konden we onze flippers aan doen, ons vest opblazen en met één hand op onze duikbril en mondstuk sprongen we het water in. We hadden het vestje van de duikuitrusting op de boot opgeblazen dus kwamen na onze sprong weer boven. Lindsay, onze introduikinstructrice, nam ons mee naar het touw dat van de boot naar de bodem liep. Via het touw konden we langzaam afdalen en elke meter moesten we onze oren klaren. Voordat we dieper mochten, moesten we eerst dezelfde testjes doen met haar als dat we de voorgaande dag in het zwembad gedaan hadden. Natuurlijk waren Evelien en ik met vlag en wimpel hier weer voor geslaagd! Hierna mochten wij via het touw alvast wat dieper gaan terwijl zij de derde introduiker ophaalde van boven en dezelfde testjes met hem doorliep. Daarna konden we langs het touw verder naar beneden. Elke meter moesten we onze oren klaren en aangeven met handsignalen bij Lindsay hoe het met ons ging. Helaas kreeg Evelien haar oren niet goed geklaard en zijn we terug naar boven gegaan. Evelien heeft er toen voor gekozen om te gaan snorkelen en wij zijn weer naar beneden gegaan via het touw en daarna rondgezwommen en het prachtige GBR bewonderd. Lindsay wees allerlei vissen en koralen aan en op een speciaal bordje met pen kon ze onder water opschrijven wat we zagen. Na ongeveer een half uur was het weer tijd om naar boven te gaan. Daar stond Evelien mij al op te wachten en ik kon haar vol enthousiasme vertellen hoe ik mijn eerste duik had beleefd. Ze herkende er veel in terug. Het was wel erg jammer dat het Evelien niet lukte om haar oren te klaren, want we hadden er beide heel erg naar uitgekeken om te duiken.

Aangezien we wel voor beide een duik hadden betaald, hebben we aan de leiding gevraagd of ik op de volgende stopplek een tweede duik kon doen om Evelien haar duik te innen. Gelukkig mocht dat en aangezien de vierde introduiker te erg zeeziek was geworden op de heenweg en totaal niet meer van deze reis kon genieten, was ik de enige introduiker die op de tweede stop wilde duiken. Ik mocht kiezen of ik weer via het plateau het water in wilde springen of vanaf hoger, aan de zijkant van de boot, het water in wilde springen. Ik koos voor het tweede en kreeg complimenten van zowel Lindsay als van mensen op de boot voor mijn sprong. We zijn daarna naar het touw gezwommen en lieten de lucht weer uit ons jasje lopen om naar beneden te kunnen. Aangezien ik nu de enige introduiker was, had Lindsay minder mensen om op te letten en kon ze zelf meer op zoek gaan naar bijzonder koraal en bijzondere vissen. Zo liet ze mij onder andere een schorpioenvis zien die heel moeilijk te spotten is aangezien ze constant van kleur veranderen. Ook wees ze koraal aan wat lijk op olifanten oren en wat hier dan ook naar vernoemd is. Vlak voordat we weer omhoog zouden gaan naar de boot hoorde ik een enthousiaste kreet van Lindsay waarna ze mijn hand pakte en mij nog een beetje verder mee omlaag nam zodat ik beter kon zien wat zij had gezien. Wat ze zag stond op mijn lijstje en dit was een bijzonder moment. We zagen namelijk een haai onder ons zwemmen! Het was een redelijk kleine haai, een white-tipped shark, die over de bodem zwom en niet echt gevaarlijk is voor mensen. Helemaal blij kwamen Lindsay en ik weer boven. Na deze tweede en geslaagde duik was het tijd voor lunch. Het was een vers gemaakte en uitgebreide lunch met allerlei koude salades, broodjes, vlees, fruit, sausjes en soep. Ook kon je de hele tijd door water, thee, koffie en warme chocolade melk halen bij de bar, super fijn! Doordat het niet heel mooi weer was, was de wind vrij fris en als je terug de boot op kwam uit het warme oppervlakte water kwam, was het koud! Evelien kwam weer op de boot toen ik had geluncht en toen kon ik haar bijpraten over mijn ervaringen van mijn tweede duik die al zoveel meer ontspannen ging aangezien ik nu wist wat ik kon verwachten en het een keer had gedaan. Na de lunch werd alles weer veilig opgeborgen en werden alle zuurstoftanks weer vastgezet zodat we door konden naar onze derde stopplek. Deze stopplek was bij Turtle Bay en er worden dus geregeld schildpadden gezien! Weer kwam de grap dat de schildpadden niet in een kooi zitten en dat ze dus geen schildpadden kunnen garanderen, maar als je je goed om je heen keek, had je kans op het zien van een schildpad. We zijn er achter gekomen dat Chinezen gewend zijn dat wilde dieren in een kooi zitten en dat mensen dus precies kunnen zeggen hoeveel dieren ze tegen kunnen komen, waar en hoe laat. Toen we incheckten op de camping bij Cape Hillsborough, waar de wallaby’s en kangoeroes op het strand leven, checkte er voor ons ook een Chinees gezin in. Deze vroegen nog expliciet voordat ze naar hun plek reden aan de vrouw achter de balie hoeveel kangoeroes ze zouden zien de volgende dag, wanneer en waar. Waarop de vrouw ook uitlegde dat het wilde dieren zijn en niemand hier invloed op heeft. Dit leek het Chinese gezin niet helemaal te begrepen, maar blijkbaar worden die vragen over de schildpadden ook regelmatig aan de bemanning gesteld.

Voordat we het water ingingen, kregen we eerst op het bovendek een briefing over deze snorkelplaats. Tijdens de snorkelbriefing kunnen de duikers alvast rustig het water in en naar beneden zodat er geen snorkelaars van het dek op de duikers springen. Een enthousiaste marine bioloog die ook mee het water in zou gaan, vertelde wat je kon zien, waar je het beste heen kon zwemmen en waar je moest oppassen voor de sterke stroming. Evelien kwam er nu achter dat er voor elke snorkelsessie een briefing was geweest die ze beide had gemist. De eerste keer, omdat ze ook ging duiken en dus met de duikers mee het water in was gegaan. Toen ze aan boord kwam en wisselde van duik- naar snorkeluitrusting werd haar alleen gevraagd of ze de handsignalen wist voor het snorkelen en kon ze het water in. De briefing van de tweede snorkelsessie had ze gemist, omdat ik een tweede duik ging doen en ze wachtte tot ik het water in was.

Met de marine bioloog gingen we richting het ondiepe koraalrif en al snel zagen we een groene schildpad! De marine bioloog vertelde mij dat deze schildpadden wel 100 jaar kunnen worden. Van buitenaf kun je alleen niet zeggen hoe oud de schildpad is, dat kan als hij overleden is waarbij je zijn leeftijd kan bepalen door het aantal jaarringen in zijn oor te tellen als je die doorsnijdt. De schildpad zwom rustig vlak onder ons door en als je naar beneden dook kon je op zijn hoogte oog in oog meezwemmen. Af en toe ging hij naar het wateroppervlakte om te ademen waarna hij weer onder water ging. Zwemmen met een zeeschildpad stond ook echt op ons lijstje en nu konden we deze ook afstrepen! Heel bijzonder! Tijdens het duiken en snorkelen hebben we echt talloze verschillende vissen gezien in allerlei soorten, maten en kleuren. Vooral de kleuren van het koraal en de vissen zijn zo mooi. Daarnaast waren op de laatste snorkelplek ook heel erg grote zeekomkommers. Na de laatste snorkelsessie gingen we weer aan boord en moesten we alle materialen terug doen in de daarvoor bestemde bakken en de stinger- en wetsuit weer ophangen. De zuurstoftanks werden weer vastgemaakt en we konden terug naar Port Douglas. De zee was nog even ruig als op heenweg en dus besloten Evelien en ik voor de veiligheid naar het achterdek te gaan om hier te zitten en te staan. Wel hadden we allebei gemberpilletjes genomen wat een natuurlijke stabilisator is van de maag en we hoopten dat dit zou helpen. Vanaf het achterdek konden we de oceaan goed zien en in de opspattende golven tegen de boeg waren zelfs regelmatig regenbogen te zien! Om ons heen stond een groot deel van de bemanning weer volop hun rol als verpleger te vervullen, maar Evelien en ik hebben de heftige heen- en terugreis gelukkig overleefd! In de haven van Port Douglas stond de bus alweer op ons te wachten die ons terugbracht naar het hostel in Cairns. We zijn meteen onder douche gesprongen om al het zout van ons af te spoelen. Daarna hebben we gegeten, met het Britse meisje bijgepraat en afscheid genomen en zijn we na series kijken ons bed ingedoken.

Zondag was onze laatste dag samen en konden we de hele dag chillen. We hebben ’s ochtends bij The Lagoon gelegen en gezwommen. Bij de supermarkt hebben we lunch gehaald en dit hebben we bij The Lagoon opgegeten. In de drie dagen dat wij in Cairns waren, was toevallig het Cairns Festival. De dag dat wij bij het Great Barrier Reef waren, was er een grote parade door Cairns, wat we helaas gemist hadden. Op het grasveld bij The Lagoon was een podium gebouwd waar allerlei optredens waren en dit was heel lekkere achtergrondmuziek tijdens ons relax-dagje! Het was echt super druk en het hele grasveld zat bijna stampvol. Het was prachtig weer met een strakblauwe lucht en het voelde helemaal festivalachtig aan. Aan het eind van de middag hebben we boodschappen ingeslagen voor onze reis op maandag en daarna zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. We waren al zo vaak langs een Indiaas restaurantje gelopen in de dagen dat we in Cairns waren dat we besloten daar te gaan eten. Het werd nog aangeprezen door drie langslopende mensen toen wij het menu aan het bestuderen waren en het bleek ook een goede keuze. We hebben heerlijk gegeten en nog een tijdje staan napraten met de eigenaar en zoon van het restaurant over onze reis in Australië en over Europa. Na een aflevering kijken, zijn we gaan slapen. Ons laatste nachtje samen alweer! De tijd is omgevlogen!

Maandagochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben we alles weer ingepakt. We hebben een uitgebreid ontbijt gemaakt met pannenkoeken en fruit aangezien het ons laatste ontbijt samen was. Daarna hebben we uitgecheckt en hebben we Evelien haar bagage achter gelaten in het hostel. Met mijn bagage zijn we met het busje naar het centrum gegaan en hebben we beide lunch ingeslagen. Toen hebben we nog heerlijk 2 uur bij The Lagoon gezeten waarna we dan toch echt afscheid moesten nemen. Na 5 weken 24/7 bij elkaar te zijn geweest, scheidden dan toch onze wegen en zien we elkaar over 5 maanden pas weer! Evelien is teruggelopen naar de bushalte, heeft haar bagage opgehaald en is met de airport shuttle naar het vliegveld in Cairns gebracht. Vanaf hier is zij naar Sydney gevlogen en overnacht ze nu in hetzelfde hostel als waar wij onze eerste dagen in Sydney zaten. Morgenochtend vliegt ze door naar China en dan door naar Nederland waar ze woensdagochtend weer zal landen.

Na het afscheid met Evelien heb ik nog anderhalf uur bij The Lagoon gezeten en geluncht. Ik had een Greyhound bus geboekt en deze vertrok vlakbij The Lagoon in Cairns. Het was een busreis van ongeveer 6 uur. Onderweg stopte de bus op een aantal plekken om mensen af te zetten en nieuwe mensen mee te nemen. Er was één langere stop waarbij we even wat eten konden halen. In Townsville werd ik opgehaald door mijn huisgenootje, want ’s avonds is met de bus gaan een moeilijke opgave vertelde Joe mij eerder al.

En nu zit ik hier, ik ben weer terug in Townsville waar ik komende maanden zal verblijven. Vanaf nu gaat het avontuur dan echt beginnen! Ik wacht nog steeds op goedkeuring van mijn visum waardoor ik nog niet meteen het lab ik mag. Dit is niet heel erg, want ik moet beginnen met het inlezen van wetenschappelijke artikelen, een onderzoeksvoorstel indienen en beginnen met het theoretische deel van mijn verslag.

Liefs, Ilse