Laatste vakantieweek
Door: Ilse
Blijf op de hoogte en volg Ilse
09 September 2016 | Australië, Townsville
Lieve allemaal,
Ik ben alweer een week in Townsville en de tijd vliegt om. Afgelopen week heb ik vooral genoten van de laatste vakantiedagen zonder verplichtingen. Ook kreeg ik aan het eind van de week het bericht dat mijn visum is goedgekeurd, hoera! Dit betekende dat ik contact kon opnemen met AIMS zodat mijn vervoer geregeld kon worden en dat ik kort daarna kon beginnen met mijn stage! Ik moest papieren invullen met mijn gegevens en online filmpjes kijken over de veiligheid in het gebouw en in het lab. Daarna kon ik online een testje maken en het resultaat opsturen naar het instituut. Ik had ze beide met 100% goed!
In de eerste dagen na mijn aankomst in Townsville heb ik vooral de buurt lopend verkend en maakte ik elke dag een wandeling naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Deze is op ongeveer een kwartier lopen en is redelijk groot en verkoopt de meeste producten.
Vrijdag heeft mijn huisgenootje Caleb mij afgezet bij het shoppingcenter waar ik nog een aantal dingen moest regelen en wat goedkope boodschapjes kon doen. In het shoppingcenter zit een supermarkt die onderdeel is van een keten en waar dus goedkope huismerken verkocht worden én waar ze alle groenten hebben. In de supermarkt bij mijn huis had ik afgelopen week alle boodschappen gepakt voor een gerecht en wilde daarna prei pakken, maar dit bleken ze helemaal niet te hebben hier! Op de terugweg van het winkelcentrum naar huis heb ik de bus genomen.
Het openbaar vervoer is echt aanzienlijk minder dan in Nederland en dat maakt het moeilijker voor mij om overal heen te gaan in en rondom Townsville. De bus gaat bijvoorbeeld maar één keer in het uur van en naar het shoppingcenter en als je die mist moet je dus een uur wachten. Daarnaast gaat de laatste bus al om 6 uur ’s avonds en dus dit moet je je route en bustijden wel uitzoeken van tevoren. Ik zat samen met één andere man in de bus en had de buschauffeur gevraagd om mij te zeggen wanneer we bij de halte waren waar ik uit moest. Er hangt namelijk geen schermpje in de bus en er staan geen namen bij de bushaltes. Aangezien onderweg niemand bij de bushaltes stond of eruit moest, is het lastig te vertrouwen op het aantal gepasseerde haltes. Ik had namelijk via een app gezien dat ik 12 haltes moest blijven zitten voordat ik eruit moest, maar omdat we onderweg bijna nergens stopten, durfde ik daar niet op te vertrouwen. Op gegeven moment kwam er een jongen in de bus en even later toen we in een woonwijk waren, drukte hij op de stop knop. Vervolgens vroeg de buschauffeur waar hij ongeveer moest stoppen en de jongen gaf dat aan bij de buschauffeur. Deze stop bleek helemaal niet bij een bushokje of bushaltebord te zijn, maar gewoon pal voor zijn huis. Ook in de straat waar ik uit moest, had ik nog nergens een bushokjes of een bushaltebord gezien en het blijkt dat mensen gewoon bij de buschauffeur aangeven waar ze eruit willen. Mensen die in de bus willen, staan gewoon voor hun huis in het gras en houden de bus aan wanneer deze langskomt. Tja, dit moet je maar net weten natuurlijk! Het was in ieder geval wel een leuke ervaring.
Zondag kwam Joe thuis met zijn dochters en was het Vaderdag in Australië. Ze zouden gaan lunchen in een dorpje vlakbij en vroegen mij of ik mee wilde. Natuurlijk ging ik mee en we zijn wezen lunchen bij Hervey Range Heritage Tea Room. Dit is een oud houten pand dat al verschillende cyclonen heeft doorstaan en waar nu een restaurantje in zit waar je onder andere kan high tea’en. Het was echt super druk met gezinnen en families, maar er was precies nog één tafeltje vrij voor ons. De Tea Room is onderdeel van een range en in de weiden om de Tea Room staan allemaal paarden. Vanaf hier organiseren ze ook squad excursies. Ik heb gelunched met een heerlijke verse scone. Het was leuk en fijn om Joe en zijn dochters beter te leren kennen op deze ongedwongen manier en ik was blij dat ik mee was gegaan. ’s Avonds heeft Joe gekookt en heb ik met hun meegegeten. Het was voor mij even wennen dat zij er nu waren, want afgelopen week waren Caleb en ik de enigen in het huis. Aangezien Caleb overdag veel werkt in een Australische versie van de Mediamarkt heeft hij zijn eigen ritme en eet vaak zelf. Ik heb afgesproken dat ik in de weken dat Joe en zijn dochters er zijn met hun mee-eet. Dat is niet alleen gezellig, maar ook makkelijker voor mij.
Veel liefs,
Ilse
Ik ben alweer een week in Townsville en de tijd vliegt om. Afgelopen week heb ik vooral genoten van de laatste vakantiedagen zonder verplichtingen. Ook kreeg ik aan het eind van de week het bericht dat mijn visum is goedgekeurd, hoera! Dit betekende dat ik contact kon opnemen met AIMS zodat mijn vervoer geregeld kon worden en dat ik kort daarna kon beginnen met mijn stage! Ik moest papieren invullen met mijn gegevens en online filmpjes kijken over de veiligheid in het gebouw en in het lab. Daarna kon ik online een testje maken en het resultaat opsturen naar het instituut. Ik had ze beide met 100% goed!
In de eerste dagen na mijn aankomst in Townsville heb ik vooral de buurt lopend verkend en maakte ik elke dag een wandeling naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Deze is op ongeveer een kwartier lopen en is redelijk groot en verkoopt de meeste producten.
Vrijdag heeft mijn huisgenootje Caleb mij afgezet bij het shoppingcenter waar ik nog een aantal dingen moest regelen en wat goedkope boodschapjes kon doen. In het shoppingcenter zit een supermarkt die onderdeel is van een keten en waar dus goedkope huismerken verkocht worden én waar ze alle groenten hebben. In de supermarkt bij mijn huis had ik afgelopen week alle boodschappen gepakt voor een gerecht en wilde daarna prei pakken, maar dit bleken ze helemaal niet te hebben hier! Op de terugweg van het winkelcentrum naar huis heb ik de bus genomen.
Het openbaar vervoer is echt aanzienlijk minder dan in Nederland en dat maakt het moeilijker voor mij om overal heen te gaan in en rondom Townsville. De bus gaat bijvoorbeeld maar één keer in het uur van en naar het shoppingcenter en als je die mist moet je dus een uur wachten. Daarnaast gaat de laatste bus al om 6 uur ’s avonds en dus dit moet je je route en bustijden wel uitzoeken van tevoren. Ik zat samen met één andere man in de bus en had de buschauffeur gevraagd om mij te zeggen wanneer we bij de halte waren waar ik uit moest. Er hangt namelijk geen schermpje in de bus en er staan geen namen bij de bushaltes. Aangezien onderweg niemand bij de bushaltes stond of eruit moest, is het lastig te vertrouwen op het aantal gepasseerde haltes. Ik had namelijk via een app gezien dat ik 12 haltes moest blijven zitten voordat ik eruit moest, maar omdat we onderweg bijna nergens stopten, durfde ik daar niet op te vertrouwen. Op gegeven moment kwam er een jongen in de bus en even later toen we in een woonwijk waren, drukte hij op de stop knop. Vervolgens vroeg de buschauffeur waar hij ongeveer moest stoppen en de jongen gaf dat aan bij de buschauffeur. Deze stop bleek helemaal niet bij een bushokje of bushaltebord te zijn, maar gewoon pal voor zijn huis. Ook in de straat waar ik uit moest, had ik nog nergens een bushokjes of een bushaltebord gezien en het blijkt dat mensen gewoon bij de buschauffeur aangeven waar ze eruit willen. Mensen die in de bus willen, staan gewoon voor hun huis in het gras en houden de bus aan wanneer deze langskomt. Tja, dit moet je maar net weten natuurlijk! Het was in ieder geval wel een leuke ervaring.
Zondag kwam Joe thuis met zijn dochters en was het Vaderdag in Australië. Ze zouden gaan lunchen in een dorpje vlakbij en vroegen mij of ik mee wilde. Natuurlijk ging ik mee en we zijn wezen lunchen bij Hervey Range Heritage Tea Room. Dit is een oud houten pand dat al verschillende cyclonen heeft doorstaan en waar nu een restaurantje in zit waar je onder andere kan high tea’en. Het was echt super druk met gezinnen en families, maar er was precies nog één tafeltje vrij voor ons. De Tea Room is onderdeel van een range en in de weiden om de Tea Room staan allemaal paarden. Vanaf hier organiseren ze ook squad excursies. Ik heb gelunched met een heerlijke verse scone. Het was leuk en fijn om Joe en zijn dochters beter te leren kennen op deze ongedwongen manier en ik was blij dat ik mee was gegaan. ’s Avonds heeft Joe gekookt en heb ik met hun meegegeten. Het was voor mij even wennen dat zij er nu waren, want afgelopen week waren Caleb en ik de enigen in het huis. Aangezien Caleb overdag veel werkt in een Australische versie van de Mediamarkt heeft hij zijn eigen ritme en eet vaak zelf. Ik heb afgesproken dat ik in de weken dat Joe en zijn dochters er zijn met hun mee-eet. Dat is niet alleen gezellig, maar ook makkelijker voor mij.
Veel liefs,
Ilse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
