Rockhampton en Cape Hillsborough

Lieve allemaal,

Maandagochtend zijn we heel vroeg vertrokken richting Rockhampton. Onderweg zijn we gestopt in het dorpje Agnes Water wat grenst aan Town of 1770. In Town of 1770 kwam James Cook voor het eerst aan land in Australië.

In Agnes Water zijn we naar het informatie centrum geweest en daarna zijn we naar 1770 gereden. Hier hebben we het monument van James Cook bekeken en hebben we een wandeling gemaakt naar het nabij gelegen schiereiland vanaf waar we mooi uitzicht hadden over strand en de oceaan.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Rockhampton waar we de Tropic of the Capricorn (Steenbokskeerkring) passeerden. Dit zal veel van jullie niet zoveel zeggen, maar ik als deels aardrijkskundige vind het een bijzonder punt om te passeren. De Steenbokskeerkring ligt op 30◦ ZB en dit is de laagste breedtegraad waar de zon loodrecht boven de aarde staat op 21 december, de Australische zomer.

We hebben de nacht van maandag op dinsdag doorgebracht op een camping pal aan de grote de rivier in een buitenwijk van Rockhampton waardoor we prachtig zicht hadden op de ondergaande zon!

Dinsdag hebben we weer vele kilometers gemaakt en zijn we aangekomen in Cape Hillsborough. Het begin van de reis was zeer spannend. De afstand tussen Hervey Bay (vanaf waar we Fraser Island hebben gedaan) en Airlie Beach (waar we de Whitsundays gaan doen) is erg lang. We hebben gepland dit in twee lange dagen rijden te doen want onderweg zijn er weinig plaatsjes en niet veel te doen. We wisten dat er weinig dorpjes waren en dat dit deel de Outback van Queensland (staat) wordt genoemd en dit hebben wij dan ook zeer goed ervaren. We vertrokken vanaf Rockhampton met een halfvolle tank en dachten dat we ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Al snel waren we een dorpje voorbij gereden waar we een klein tankstationnetje zagen, maar we waren nog maar net op pad en zijn zonder nadenken en optimistisch doorgereden. Daarna was er in vele kilometers geen dorpje te bekennen en ging het streepje van de hoeveelheid benzine steeds verder omlaag richting de E van empty. Dit had als gevolg dat we razend snel een tankstation tegen moesten komen en dit hadden we opgezocht in de navigatie. De navigatie gaf aan dat het nog 26 km naar het eerstvolgende dorpje zou zijn waar ook een tankstation zou moeten zijn. Eindelijk kwam het dorpje in zicht en was het een opluchting dat we het gehaald hadden! Echter toen we in het dorpje aankwamen, wat je écht geen dorpje kan noemen, spraken we een man die zei dat het tankstation al zo’n 12 jaar niet meer bestond en dat het volgende tankstation pas 28 km verder was. Ik kan jullie verzekeren dat het lange kilometers zijn als je het streepje al op de E ziet staan. Onderweg naar het tankstation zagen we plotseling twee personen die in het land bezig waren en besloten op de rem te gaan en hen aan te spreken over dat we het tankstation mogelijk niet zouden halen doordat we bijna geen benzine meer hadden. Zoals alle aussies zijn, reageerden zij heel relaxed met: ‘We run out of fuel all the time!’ Het grote verschil is dat zij bekend zijn met de omgeving en desnoods iemand kunnen bellen. Wij waren nogal in de stress op dat moment aangezien we niet echt wisten wat we moesten doen als we echt stil kwamen te staan. De man zei dat we in een steady tempo door moesten rijden en dat hij achter ons aan zou rijden. Wanneer we echt stil zouden komen te staan, zou hij ons naar het tankstation brengen. Dit was een heel fijn gevoel en met goede moed gingen we verder op pad met als missie het tankstation met de auto te halen. Al snel kwamen we een grote vrachtwagen tegen die onder politie escorte de complete weg in beslag nam waardoor we een tijdje aan de weg moesten staan. Het was nog steeds spannend of wij het zouden halen en dit voelde als een kleine tegenslag. Maar met de gedachte dat wij hulp en een lift konden krijgen als we het niet zouden redden, gingen we weer verder. Gelukkig telde het aantal kilometers snel af en kwam eindelijk het tankstation in zicht! Hoera, we hadden het zelf gered! Snel hebben we de auto aan de kant gezet en de aardige man bedankt. Daarna snel getankt en weer op pad gegaan, met de last en stress van onze schouders. Één ding hadden we wel geleerd vandaag: niet op de navigatie vertrouwen en beter te vaak tanken dan een hoop stress en misschien stranden aan de kant van de weg in de Outback!

Onderweg kwamen we langs Mackay waar we in het informatie centrum meer informatie kregen over de omgeving. Het leek ons fijn om even uit te rusten en te zwemmen in de lagoon in het stadje, maar gezien het nog winter is hier (maar al erg lekker weer) is het nog gesloten. We hebben de middag doorgebracht in een winkelcentrum om even gebruik te maken van WIFI en wat te shoppen.

Daarna zijn we doorgereden naar het schiereiland vlakbij Mackay. We hebben nog even de tank gevuld om dergelijke fratsen als die ochtend te voorkomen en zijn toen doorgereden naar Cape Hillsborough National Park. Hier staan we met ons campertje pal aan het strand geparkeerd. We hebben meteen een wandeling gemaakt over het strand met de ondergaande zon. Het is altijd heerlijk om even te kunnen wandelen na een lange dag rijden. Op een strand waar haast niemand is, is dan helemaal perfect. Op de camping is een overdekt keukengedeelte en hier hebben we gekookt. Het is hier alweer merkbaar warmer, want we kunnen ’s avonds gewoon in een korte broek of jurkje rondlopen. Tijdens het etenkoken liep er een possum langs die vlug in de boom klom en ons vanaf daar in de gaten hield.

Woensdagochtend stonden we om kwart voor zes op en zijn we het strand op gegaan. Cape Hillsborough staat er namelijk om bekend dat er wallaby’s op het strand leven. Bij zonsopgang troffen we 15 wallaby’s, waaronder twee met een kleintje in de buik, en drie kangoeroes aan. Ze zijn op het strand op zoek naar zout en wat ze nou eten is ons niet helemaal duidelijk. De wallaby’s en kangoeroes zijn vriendelijk naar de mensen toe. Je kunt heel dichtbij ze komen. Het was een super mooi gezicht en het was het vroeg opstaan helemaal waard!

Na deze mooie ochtend zijn we doorgereden naar het Eungella National Park. Het Eugella National Park is gelegen op het een berg, waar we gekomen zijn op steile kronkelwegen met haarspeldbochten. Dit park staat vooral bekend om de plattypus oftewel het snavelbekdier. Aangezien we ’s ochtends vroeg voor de wallaby’s en kangoeroes op het strand hadden gekozen, was onze kans om een plattypus te zien redelijk klein. Echter na een tijdje stil te wachten aan de waterrand kwam er ééntje tevoorschijn. In een ander gedeelte van de rivier hebben we nog een tweede gezien. Ze zijn even boven water en duiken vervolgens naar de bodem waar ze over de bodem en rond boomstammen zoeken naar voedsel. Ze kunnen zo’n 10 minuten onder water blijven dus geduld hebben is noodzakelijk. Daarna komen ze weer even boven water om het opgedoken voedsel te eten waarna ze snel weer onder duiken. Deze plattypus is ongeveer zo groot als de lengte van je onderarm, best klein dus. Verder is het een grappig diertje met een grote staart, lijf en bek, maar met kleine pootjes. Daarnaast hebben we nog een wallaby en 4 schildpadden gezien! Een zeer geslaagde ochtend qua wildlife dus! We hebben nog een rainforest trail gewandeld en daarna zijn we naar het uitkijkpunt op de berg gereden vanaf waar we prachtig uitzicht hadden over de vallei.

Aan het begin van de middag stapten we in de auto en zijn we naar Airlie Beach gereden. Vanaf hier vertrekt onze twee dagen en twee nachten tour naar de Whitsundays. Dit is een eilandengroep te midden van het Great Barrier Reef met hagelwitte stranden en blauwe zeeën.
Eenmaal aangekomen in Airlie Beach hebben we gelunched aan de zee en hebben we door het dorpje gewandeld. Ook konden we al inchecken voor onze tour naar de Whitsundays zodat we donderdagochtend niet super vroeg op hoeven. ’s Avonds hebben we weer gekookt in de open keuken, hebben we alles ingepakt voor de Whitsundays en even lekker gelezen.

We zijn erg benieuwd naar de Whitsundays en zullen jullie alles hierover vertellen als we terug zijn!

Liefs, Ilse